ฉันสูญปีกและพบสวรรคในเกมแอวิเอเตอร์

ฉันยังจำได้ถึงรอบแรกในแอวิเอเตอร์—คลิก “ขึ้นบิน” เหมือนเด็กมองขึ้นฟ้า โดยไม่เห็นสัญญาณใดๆ ในอดีต ฉันคิดว่าความมั่งคงคือปุ่มกดเดียว ตอนนี้? ฉันเห็นมันเป็นการเต้นรำกับฟิสิกส์ ห้องโดยสารไม่ใช่คาซิโน มันคือเครื่องมือ ตัวคูณแต่ละตัวคือลมพัด; เส้นโค้งของ RTP เป็นเส้นขอบฟ้า ฉันเลิกตามล่าหาแจ็คพอตและเริ่มมองเมฆ—ว่าพวกมันก่อตัวเหนือแอตแลนติกตอนเย็น จะจางหายไปอย่างเงียบหลังจากสามครั้ง

ฉันฝึกฝนตนเองเหมือนนักบิน RAF: เดิมพันเล็กๆ ก่อน เงิน BRL 1 ต่อรอบ ไม่มีความเร่งรีบ เพียงแค่มีอยู่ การแข่งขันไม่ได้ให้รางวัลแก่ความโลภ—not สภาพสงบ ในท้องฟ้าดิจิตอลแห่งรีโอ ผมเข้าร่วมสมาคมแอวิเอเตอร์ เราไม่แบ่งหน้าจอเพื่อพิสูธเราชนะ—เราแบ่งความเงียบเพื่อพิสูธเราเข้าใจ คนหนึ่งเสียเงิน BRL 5000 และยิ้มเพราะเขาได้ยินเสียงดวงดาวกระซู่ นี่ไม่ใช่วัฒนธรรมแฮ็ก มันคือมรดกการบินที่ถูกปลุกใหม่: โดยที่โค๊ดพบความกล้าหาญ โดยอัลกอริธึมกระซู่สมดุล และแต่ละครั้งขึ้นบินคือการกระทำแห่งศรัทธา—notโชค คุณไม่จำเป็นแอปทำนายการทำนายเพื่อบินให้สูง คุณจำเป็นความสงบเพื่อรู้สึกถึงลม