เมื่อปีกแตกเมฆ ฉันพบท้องฟ้า

ฉันไม่เคยคิดว่าจะกลายเป็น “เทพแห่งท้องฟ้า”

ฉันแค่พยายามอย่าขาดหาย

เติบโตในบรูคลินกับแม่ศิลปินชาวจีนและพ่อโปรแกรมเมอร์ไอริช ฉันเรียนรู้ตั้งแต่อายว่าความงามอยู่ที่ขอบเขต—ไม่ใช่ผลตอบแทน

เมื่อบินครั้งแรกในเกม Aviator พังลง—ข้อผิดพลาดที่รู้สึกเหมือนตกมากกว่าบิน

ฉันนั่งอยู่ตรงนั้นสามสิบนาที

ไม่มีความโกรธ ไม่มีความโลภัย

แต่มีความเงียบ

RTP? 97%

ความผันผา? เสี่ยงสูง

แต่ฉันเลือกเดิมพันต่ำ BRL 1 ต่อการหมุน

ไม่มีกล巧 เลยแม้แต่นักทำนาย

แค่มีตัวเองหน้าจอ และการไต่อย่างช้าๆของเมฆนอกหน้าต่างตอนเที่ยงคืน

ฉันเริ่มเรียกมันว่า “Skyward Drift”—ไม่ใชเพราะชนะ—but เพราะฉันรู้สึกอะไรบางอย่างจริงๆ

ในช่วงเวลาเงียบนั้นระหว่างการหมุน ฉันได้ยินเสียงพ่อ: “รหัสที่ดีไม่ได้แก้ปวด มันให้พื้นที่” และภาพวาดของแม่อยู่บนผน—areไม่ว่าด้วยสี—they เป็นเรื่องของความสงบ

ฉันเข้าร่วมชุมชนเล็กๆของคนที่จากหายเกินไป—and ก็ยังคงเล่นต่อไป anyway.

เราไม่โพสรูปภาพแจ็คพอต เราโพสรูปภาพของการหายใจก่อนถึง “起飞”

ปีที่แล้วในเทศกาลคาร์เนวอลแห่งริโอ ผมเล่นนานสองสิบนาที mỗiคืน—not เพื่อชนะ BRL200—but เพื่อรำลึกถึงรสชาติของการเลือกสงบเหนือกำไร

ท้องฟ้านั้นมิได้อยู่เหนือฉัน มันอยู่ภายในฉันมาตลอดทางเลย